Informazioni sull'opera
OE, CHE SA PRIMA DIE
Unu fastidiosu pensamentu
frequente m'ischidat intro de notte
e che istoccada mi punghet
atenazzandemi su coro:
si mi ch'ando, un'ateru as a rezzire?
Ma jeo so presumidu, prenda mia,
e isco chi mai as a poder olvidare
s'immensu amore meu.
Tando s'iscuru diventat luche
ca a s'apalpidu intendo
sa tepiesa tua; meichina
chi canzellat su turmentu.
Mancari sias dormida
forte t'abrazzo e lizeru
ti baso sos pilos.
Ti ziras chirru a mie
chircas sa tepiesa
cun sa manu chi andat
pro naturale istintu
supra sas imbenas allutas.
In su sonnu istas a murmuttu
che limpidu trainu de s'eranu
e a sos carinnos chircas
sediu nou, ma paret ch'isetes
chi t'istringa su sinu
e sos capricos tostos.
Intro de te s'istutat
s'aiupore meu ...
Oe, che sa prima die
chi t'apo mossicau sas lavras,
m'abizo in coro, peri si so lontanu,
de sa presenzia tua manna,
forte che sa terra chi nos collit,
fecunda che maduru tricu seperu,
Iuchente che isteddu,
ca trazas a tie, che abba ierrile,
cada pensamentu meu.
Titolo | Oe, che sa prima die |
Sezione | Poesia |
Autore | Lorenzo Pusceddu |
Nome | |
Anno | 1989 |
Argomento | |
Descrizione | |
Lingua | |
Editore | Premio Ozieri |
Contributore | ATHENA SRL |
Tipo | |
Formato | |
Fonte | Premio Ozieri |
Relazione | Concorso Premio Ozieri 1989 |
Copertura | Logudoro, Sardegna Italia |
Diritti | Comune Ozieri, Premio Ozieri |
Analisi del Testo |