Informazioni sull'opera

TESTO

OE, CHE SA PRIMA DIE


Unu fastidiosu pensamentu
frequente m'ischidat intro de notte
e che istoccada mi punghet
atenazzandemi su coro:
si mi ch'ando, un'ateru as a rezzire?
Ma jeo so presumidu, prenda mia,
e isco chi mai as a poder olvidare
s'immensu amore meu.
Tando s'iscuru diventat luche
ca a s'apalpidu intendo
sa tepiesa tua; meichina
chi canzellat su turmentu.
Mancari sias dormida
forte t'abrazzo e lizeru
ti baso sos pilos.
Ti ziras chirru a mie
chircas sa tepiesa
cun sa manu chi andat
pro naturale istintu
supra sas imbenas allutas.
In su sonnu istas a murmuttu
che limpidu trainu de s'eranu
e a sos carinnos chircas
sediu nou, ma paret ch'isetes
chi t'istringa su sinu
e sos capricos tostos.
Intro de te s'istutat
s'aiupore meu ...
Oe, che sa prima die
chi t'apo mossicau sas lavras,
m'abizo in coro, peri si so lontanu,
de sa presenzia tua manna,
forte che sa terra chi nos collit,
fecunda che maduru tricu seperu,
Iuchente che isteddu,
ca trazas a tie, che abba ierrile,
cada pensamentu meu.


 

 

SCHEDA DELL'OPERA
Titolo Oe, che sa prima die
SezionePoesia
AutoreLorenzo Pusceddu
Nome 
Anno1989
Argomento 
Descrizione 
Lingua 
EditorePremio Ozieri
ContributoreATHENA SRL
Tipo 
Formato 
FontePremio Ozieri
RelazioneConcorso Premio Ozieri 1989
CoperturaLogudoro, Sardegna Italia
DirittiComune Ozieri, Premio Ozieri
Analisi del Testo