Premio Ozieri di Letteratura Sarda

Bringhisi disiciatu

Un bringhisi disiciatu*                          

bruddhichiggja* illu me' cori,               

di cantallu lu me fiori

n'àggju gjustu lu muttiu*,                     

l'ea curri illu sò riu*                               

e s'avvelti la casgiòni*.                       

Focciu chisti paragòni

palchì bramu li to' sendi*,                 

speru chi tu mi cumprendi,

candu ti 'icu* mi cunsolu                

no ti palghia un zirriolu*...                   

chist'amori c'àggju in pettu

mùstru sinzeru l’affettu,

chi no socu casticatu*                             

si m'imbolu* innammuratu,                 

dicjaratti* 'olarìa**                               

lu me' spiciu a malaìa*                          

pochi 'olti lu pilmetti*,                      

siddhu però vi rifletti

chist'è pura 'iritài*.                                

Eu pensu chi tu sai

ma no milla dai 'inta*,                       

àggju la me' cara tinta

ruiu com'un focu accesu...

l'imbaràzzu ch'è cumpresu,

s'avvilguiggj'a primma 'ista*                

tantu c'abbassu la crista*                      

come colciu* svinturatu.                         

Si m'aristi avveru amatu

lu 'entu aria in faori*,                           

bruddhichiggja illu me' cori

un bringhisi disiciatu.