Premio OzieriPremio Ozieri di Letteratura Sarda 

Sende pro dare cun suore nou
sementa noa a sa terra, ch'aiat
già preparadu: «Santa s'ora siat»
narat, cun s'oju in alvu; in sinu nou

 

intrat a giungher; si sinnat, intantu,
sa manu dritta altzéndesi a su chizu:
In numen de su Babbu e de su Fizu,
de s'Ispiridu Santu...

 

Tulat e torra si sinnat: a rughe
isparghet sa sementa a larga manu,
rosariende; in aria su ranu
brillat che giàos de oro a sa lughe.

 

A sa 'oghe su ju partit serenu,
in tira e drittu, paret battijadu:
s'alvada affundat, imberghet; s'aradu
andat e torrat a sulcu pienu.

 

suerat su mischinu postu in pija.
Premen sos boes inarchende tuju
in sa terra afferrada; a un'ancuju
si faghen sa carena in sa cadrija.

 

Fumat sa terra no ancora fritta
in s'umidu manzanu: (est su selenu
pesadu e postu in fua). In su pienu
ispuntat sa pianta beneitta.

 

L'ammirat su massaju, e in coro sou
la beneighet; li paret, s'odore
chi sa terra tramandat, un umore,
chi consolet: profumu 'e pane nou.

 

E isse intantu sonniat s'alzola,
a notte che a die, in contivizos:
sos boes, su laorzu; e isposa e fìzos
regoglidos in una ispera sola.

 

Salvatore Corveddu (Grolle)

2° premio 1960 (Logudorese)

Torna all'inizio del contenuto