Premio OzieriPremio Ozieri di Letteratura Sarda 

Su pòveru disizat d'esser riccu
custu, poi, si cheret sempre sanu.
Chie trattat sa tzappa chircat piccu
su pitzinnu si cheret antzianu;
e tottu si nd'ischidan su manzanu
de malumore pro calchi pinnicu.

 

Chie est nanu si cheret gigante,
non bastat unu ticcu a su sididu;
sapiente si cheret s'ignorante,
e sempre atatu cuddu ch'est famidu.
A una non li bastat su maridu
e pro cussu si faghet s'amante.

 

S'òmine si disizat in sa luna
(e cun su tempus b'at a resessire).
Bi sun cuddos chi chircan fortuna
in terra anzena, e andan'a patire;
e meda ‘oltas ‘enit a finire
ch'innoghe si nde torran, tott'in d-una.

 

B'est calecunu chi ciambat sessu:
ecco s'òmine fémina diventat,
tottu pro méritu de su progressu,
e sa fémina mancu si cuntentat.
“Cust'est calchi duttore chi s'appentat”
narat sa zent'in bidda, “cessu, cessu!”.

 

A tottu paret sempre troppu dura
sa ch'in su mundu si giamat sorte.
A su ch'est in su lettu ch'est in cura
su dolore li paret meda forte.
E forsis a daboi de sa morte
si disizat diversa sepoltura!


"Su Passadu m'est presente”
1958

Torna all'inizio del contenuto